Na czym polega leczenie depresji Łódź?
Teoria i metody w psychoterapii poznawczo-behawioralnej (CBT)
Odsetek zaburzeń depresyjnych w grupie nastolatków wynosi 2-15% przy czym występuje częściej u dziewcząt, u młodszych dzieci zachorowalność mieści się w zakresie 0,2-2% i występuje częściej u chłopców. 20% osiemnastolatków ma za sobą minimum 1 epizod depresyjny, często współwystępuje z innymi zaburzeniami. Leczenie depresji Łódź – zaufaj ośrodkowi Psycho Azyl. Infografika objawy i rozpoznawanie depresja.
Obraz kliniczny
Uważa się, że obraz depresji dziecięcej nie różni się od dorosłych.
Zauważalne są różne postacie depresji młodzieńczej, zależnie od występujących objawów:
- Apatyczno abuliczna: bierność, brak radości, uczucie pustki i nudy, brak poczucia sensu, okresowe zachowania powściągliwe
- Buntownicza: przerysowanie zachowań buntowniczych i agresywnych, poczucie mniejszej wartości
- Rezygnacyjna: brak wiary w siebie, brak planów życiowych, pesymizm
- Labilna: zmienność nastroju i zachowania samobójcze w okresach jego obniżenia
- Somatogenna: objawiająca się zaburzeniem reakcji fizjologicznych pacjenta
Im młodsze dziecko tym groźniejsze skutki dla jego rozwoju. Depresja w okresie młodzieńczym wiąże się ze zwiększonym ryzykiem samobójstw, nadużywania substancji psychoaktywnych, nasilenia problemów ogólno zdrowotnych, gorszego funkcjonowania w pracy i relacjach międzyludzkich.
Nieleczona depresja ma charakter przewlekły lub nawracający. Prawdopodobieństwo nawrotu wynosi od 12% w 1 roku do 33% w 4 roku po przebyciu epizodu depresyjnego. Psychoterapia dzieci i młodzieży.
Depresja powoduje trudności:
- w zakresie myślenia (myślenie pesymistyczne, krytyczne, nierealistyczne, zaburzenia uwagi i pamięci)
- emocjonalne i zaburzenia nastroju: lęk, zmęczenie
- w zachowaniu: brak motywacji do wykonywania obowiązków, izolacja społeczna, drażliwość
- fizjologiczne: zaburzenia snu, jedzenia, płaczliwość, brak energii
Czynniki predysponujące
Osobiste
- podatność genetyczna, występowanie zaburzeń nastroju w rodzinie,
- cechy psychologiczne: osobista wrażliwość na zranienie, przekonanie o braku wpływu na otoczenie, małe umiejętności regulacji emocji, społeczne i rozwiązywania problemów.
Środowiskowe
- niepewny typ więzi rodzicielskiej (rodzice niedostatecznie dostępni i wrażliwie reagujący)
- problemy w relacji z rodzicami – odrzucenie, chłodne stosunki, brak wsparcia,
- nadmiernie krytyczny i kontrolujący, restrykcyjny lub niezaangażowany styl wychowawczy
- dezorganizacja życia rodzinnego i niedostępność rodziców z powodu ich choroby
- utrata jednego lub obojga rodziców w tym separacja
- niski status społeczny i złe warunki socjalne
Czynniki wyzwalające
Ważne osobiste i intensywne wydarzenia w życiu:
- trudności w relacjach z rówieśnikami,
- brak osiągnięć,
- długotrwałe lub ciężkie choroby,
- izolacja,
- doświadczanie lub obserwowanie przemocy,
- zmiana środowiska zamieszkania,
- nadużywanie substancji psychoaktywnych,
- u nastolatków – blokowanie przez rodziców samodzielności (ze względu na własny niepokój a nie obiektywne zagrożenia)
Wymienione wyżej okoliczności mogą stanowić zarówno czynniki wpływające na podatność i ryzyko rozwoju depresji oraz mogą być czynnikami podtrzymującymi u dorosłych. Uwzględnione aspekty kształtują, aktywują i podtrzymują wewnętrzne struktury poznawcze odpowiadające za myślenie, odczuwanie i działanie.
Podejście poznawczo-behawioralne pozwala wyjaśnić związki między myśleniem emocjami i zaburzeniami zachowania.
Leczenie depresji Łódź
Założenia terapii poznawczo-behawioralnej:
- wzorce zachowań i myślenia nabywamy w procesie uczenia się
- uczenie się następuje w wyniku obserwacji i ćwiczeń
- uruchomiony sposób myślenia ma swoje konsekwencje emocjonalne, fizjologiczne i w zachowaniu
- myślenie można obserwować i zmieniać, ta zmiana pociąga za sobą nowe konsekwencje
- występowanie zniekształceń poznawczych (błędów myślenia) doprowadza do wnioskowania niezgodnego z rzeczywistością. Ich obecność jest przyczyną psychopatologii i problemów z myśleniem, emocjami, reakcjami fizjologicznymi i zachowaniem
Schematy poznawcze
- rozwijają się od dzieciństwa i stanowią przystosowawczą odpowiedź na brak zaspokojenia podstawowych potrzeb. W miarę dorastania stają się one nie przystosowawcze, im wcześniej powstał dany schemat tym trudniej go zmienić
- mają tendencje do samowzmacniania poprzez interpretację dopasowaną do potrzeb schematów i znajdowanie ich potwierdzenia
- są odpowiedzialne za nadawanie znaczenia napotkanym wydarzeniom
CBT ma na celu rozpoznanie, zrozumienie, modyfikacje myślenia i naukę skutecznych zachowań co prowadzi do zmniejszenia cierpienia pacjenta.
Modele depresji
- Oparte na zachowaniach: model nieskutecznego uczenia się różnych umiejętności np. radzenia sobie w relacjach, z emocjami i z wyzwaniami
- Poznawcze
Model poznawczy depresji wg A. Becka: trzy główne elementy:
1. Obecność negatywnych automatycznych myśli pojawiających się znikąd. Wydają się one natychmiastowe i często wiarygodne. Ich pojawienie się zaburza nastrój
2. Obecność systematycznych błędów logicznych w myśleniu osób depresyjnych
(zniekształcenia poznawcze)
- nadmierna generalizacja
- selektywna uwaga
- “wszystko albo nic”
- podwójne standardy
- myślenie emocjami
3. Obecność depresjogennego schematu
- wykrywanie, kodowanie i ocenianie bodźców
- analiza informacji, interpretacja doświadczeń
- schemat depresjogenny rozwija się na przestrzeni wielu lat, pozostaje gotowy do aktywizacji w sytuacjach stresujących, zwłaszcza w podobnych do tych, które kiedyś doprowadziły do negatywnego obrazu własnej osoby
- zawiera negatywne przekonania na temat własnej osoby, świata i przyszłości
- należy do 2 kategorii przekonań: o własnej beznadziejności i/lub niezasługiwania na miłość
W depresji o stopniu nasilenia umiarkowanym i ciężkim bezwzględnym zalecaniem jest diagnoza u lekarza psychiatry i ocena konieczności leczenia farmakologicznego.
Pacjentom w wieku 9-11 lat, CBT przynosi mniejsze korzyści niż starszym, głównie ze względu na poziom rozwoju myślenia abstrakcyjnego.
W celach poglądowych, zamieszczamy KWESTIONARIUSZ ZDROWIA PACJENTA PHQ-9
Wynik nie jest równoznaczny z diagnozą kliniczną wykonywaną przez specjalistę, ma wyłącznie wartość orientacyjną. W związku z tym uzyskane niepokojące wyniki powinieneś / powinnaś skonsultować z psychologiem lub psychiatrą w celu dalszego badania, ewentualnego postawienia diagnozy i zaplanowania leczenia.
